بچه های راه آهن (کانون پرورش فکری)

کتاب حاضر داستانی است که با زبانی ساده و روان برای گروه‌های سنی (د) و (ه) نگاشته شده است. نویسنده داستان را با پرداخت مناسب شخصیت‌ها و توصیف عمیق‌ترین احساسات و افکار آن‌ها و همچنین با بیان دقیق جزئیات صحنه‌ها نگاشته تا خواننده را از ابتدا تا انتهای کتاب با خود همراه سازد. در داستان می‌خوانیم: «آن‌ها از اول بچه‌های راه‌آهن نبودند. تصور نمی‌کنم که تا آن موقع به راه‌آهن هیچ فکری هم کرده بودند، جز این‌که آن را وسیله‌ای برای رسیدن به «ماکسیلین» و «کوک»، پانتومیم، باغ‌وحش و مادام «تسو» بدانند. آن‌ها فقط بچه‌هایی عادی بودند که با پدر و مادرشان در یک خانه ییلاقی معمولی با نمای آجر قرمز زندگی می‌کردند».